Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Πάνος Προφήτης, γλύπτης


Είναι απόφοιτος γραφικών τεχνών και τελειόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.  Μέσα από τα πρωτότυπα και έξυπνα έργα του, που εκθέτονται στην έκθεση Κόδρα Fresh με τίτλο What We Want, φανερώνεται ότι η φάρσα, ο σαρκασμός, οι λαϊκές ερμηνείες επικρατούν στη δουλειά του και πάντα βρίσκονται σε συμφωνία με το υλικό που επιλέγει για κάθε ιδέα του ο καλλιτέχνης.

Δεν θυμάμαι αν ποτέ διάλεξα την τέχνη ως τρόπο έκφρασης. Είναι κάτι που έκανα από μικρός και ως «μεγάλος» τώρα είναι το μόνο που ξέρω να κάνω.  

Για εμένα η έμπνευση είναι προϊόν συνεχούς σκέψης και δουλειάς. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που έρχεται αστραπιαία, σαν ένα «βλεφάρισμα».

Το να μπορείς να παράγεις τέχνη δεν είναι πολυτέλεια. Mπορείς να κάνεις Arte Povera. Το να μπορείς να επιβιώσεις από αυτό που παράγεις, είναι πολυτέλεια.

Για να κάνεις τέχνη, από την άλλη, πρέπει να είσαι άνεργος. Θέλει αφοσίωση. Τότε μόνο θα μπορείς να αποκαλείς τον εαυτό σου καλλιτέχνη. Οπότε, αφού στην Ελλάδα έχουμε ένα μεγάλο ποσοστό ανέργων που ανέρχονται στην τάξη του 23,1%, αυτομάτως, διαθέτουμε 1.147.372 εν δυνάμει καλλιτέχνες. Έτσι, αυτό που θα μπορούσε να προσφέρει στους ανέργους η τέχνη είναι ιδιότητα, παραγγονίζοντας έτσι όμως, τη λειτουργία της πολιτείας που δεν μας προσφέρει τίποτα.

Δεν έχω κάποιο αγαπημένο υλικό, το υλικό για εμένα προκύπτει από την ιδέα. Μέσω της ιδέας θα οδηγηθώ στο υλικό.
Bad Luck,2012
Πορσελάνη 93x27 εκ.

Η φράση «Αυτό που θέλουμε» (What we Want) , είναι αυτό που μπαίνει μπροστά από τις προσδοκίες μας, σε συλλογικό επίπεδο. Είναι το τι θέλουμε ως κοινωνία, τι θέλουμε για ένα καλύτερο αύριο, βάζοντας σε δεύτερη θέση το «εγώ» μας. Είναι το να θέλουμε, για να διεκδικήσουμε.

Στο Κόδρα παρουσιάζω τρία γλυπτά και μια εικαστική εγκατάσταση πάνω στο ποίημα του Κωνσταντίνου Παπαχαράλαμπου «Το Μήλο Που Θα Φτάσεις». Με τα έργα μου προσπαθώ με έναν γλαφυρό και πολλές φορές χιουμοριστικό τρόπο, να σχολιάσω την πραγματικότητα, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι.

Για εμένα, η Θεσσαλονίκη είναι ένας τόπος συνάντησης της Ανατολής με τη Δύση. Ήταν και είναι μια πολυπολιτισμική πόλη. Το ίδιο συμβαίνει και αυτή τη στιγμή στο Κόδρα. Άνθρωποι από διαφορετικές χώρες, περιοχές και κουλτούρες συνεργάζονται και συνυπάρχουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα έργα τους. Αυτή η ζύμωση κατ΄εμέ, είναι η ουσία της Θεσσαλονίκης και η ουσία του Κόδρα.

Η πολιτεία τα έχει πάει πολύ καλά ως τώρα, αγνοώντας την ύπαρξη των καλλιτεχνών. Έτσι περιθωριοποιούμαστε και γινόμαστε αυτό που θέλουν όλοι οι καλλιτέχνες - ανεξάρτητοι. Ολοκληρώνοντας έτσι το μποέμικο προφίλ μας, ώστε να μη ξεφεύγουμε από τα κλισέ και με την κλασσική, αλλά πάντα ρομαντική κατάληξη του θανάτου μας, στην ψάθα.

Truth can never be told so as to be understood and not be believedΑγαπημένη μου φράση, τη διάβασα πρόσφατα, από τον Wiliam Blake– «Η αλήθεια μπορεί να ειπωθεί έτσι, που να είναι κατανοητή, αλλά όχι πιστευτή».

Αν προσκαλούσα κάποιον στο φετινό Πεδίο Δράσης Κόδρα, αυτός θα ήταν ο Ai Weiwei.
"Forever" by Ai Weiwei

 Επιμέλεια: Σταθακίδου Νέλη



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου